به نقل از «ناطقان»

بردن فرزند بدون اجازه شوهر

تاریخ انتشار: ۲۶ اردیبهشت ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۰۰۹۹۱۱

بردن فرزند از منزل بدون اجازه شوهر ، چه در صورتی که زن و مرد ، هنوز در قید زوجیت هستند و چه زمانی که از هم جدا شده اند ، به لحاظ حقوقی ، ممنوع است . حکم مادری که فرزندانش را از خانه بدون اجازه شوهرش ببرد را می توان در ابعاد حقوقی و کیفری بررسی نمود . حکم حقوقی آن ، سلب حضانت از مادر یا تعیین ناظر بوده و حکم کیفری آن ، جزای نقدی درجه هشت می باشد .

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

ناطقان: تشکیل خانواده و فرزند آوری ، نیازمند یادگیری مهارت هایی است که هر یک از والدین ، می بایست آن را مد نظر قرار داده؛ به نحوی که حتی در صورت بروز اختلافات میان زوجین ، آسیبی بر فرزندان حاصل از ازدواج ، ایجاد نشده و سلامت روانی فرزندان نیز ، به اندازه سلامت جسمی آنها ، مورد اهتمام قرار گیرد . متاسفانه ، علاقه به فرزندان از جانب والدین و یا بروز اختلاف و لجبازی ، گاهی سبب می شود که برخی از والدین ، اقدام به بردن فرزندان از منزل نموده و طرف مقابل را نیز از ملاقات با فرزند خود ، محروم نمایند .

به عنوان نمونه ، هر چند که حضانت فرزندان تا پایان هفت سالگی با مادر است ، گاهی مادران ، پس از بروز اختلافات با همسرشان ، اقدام به بردن فرزند از منزل ، بدون اجازه شوهر می نمایند که به لحاظ قانونی ، این موضوع ، محل اشکال است . بر این اساس ، این پرسش ممکن است مطرح شود که حکم مادری که فرزندانش را از خانه بدون اجازه شوهر ببرد چیست ؟

برای پاسخ دادن به این سوال ، در ادامه این مقاله به بررسی این موضوعات می پردازیم که حکم بردن فرزند از خانه ، بدون اجازه شوهر چیست و مادری که فرزندان خود را بدون رضایت شوهر از خانه بیرون می برد ، به چه مجازاتی محکوم می شود . در ادامه نیز ، حکم حقوقی و کیفری مربوط به بردن فرزند از منزل بدون اجازه شوهر را مورد بررسی قرار خواهیم داد .


بردن فرزند از خانه بدون اجازه شوهر

بر اساس قانون مدنی ، پدر و مادر ، در قبال فرزندان خود ، ملزم به رعایت تکالیفی هستند که از جمله آنها ، می توان به حضانت و تربیت فرزندان اشاره نمود که حضانت ، ناظر بر مراقبت جسمی از فرزندان و تربیت ، ناظر بر مراقبت روحی و روانی از ایشان می باشد . در حالت عادی که پدر و مادر در یک منزل زندگی می کنند ، حضانت و تربیت ، هم به عهده پدر و هم به عهده مادر می باشد .

با این حال ، در مواردی ، ممکن است پدر و مادر ، دچار اختلافاتی شده و قصد طلاق یا جدا شدن داشته باشند . خوشبختانه در این حالت نیز قانون مدنی ، تکلیف حضانت فرزندان بعد از طلاق را مشخص نموده است . بر اساس قانون مدنی ، حضانت فرزندان دختر و پسر ، تا پایان 7 سالگی ، به عهده مادر بوده و پس از آن ، تا دوران بلوغ ، ( نه سالگی در دختران و پانزده سالگی در پسران ) ، با پدر می باشد .

اما قبل از طلاق گرفتن ، ( مثلا در صورت قهر کردن پدر و مادر ) ، ممکن است که مادر ، اقدام به بردن فرزند از منزل نموده و به عنوان مثال ، فرزندان را به منزل والدین و آشنایان خود ببرد . در این صورت ، این سوال مطرح می شود که آیا مادر ، می تواند اقدام به بردن فرزند از خانه ، بدون اجازه شوهر نماید ؟ به عبارت دیگر ، حضانت مادر بر فرزندان تا سن هفت سالگی ، این اجازه را به مادر می دهد که فرزندان را از منزل مشترک خارج کند ؟

پاسخ به این سوال ، منفی است . به عبارت دیگر ، بردن فرزند از منزل ، بدون اجازه شوهر ، به لحاظ شرعی و قانونی ، موجه نمی باشد . به دلیل اینکه حضانت فرزندان ، قبل از طلاق ، هم حق و هم تکلیف هر دوی والدین می باشد و مادر ، نمی تواند از این موضوع ، جلوگیری کند . علاوه بر این ، ملاقات با فرزند نیز به لحاظ قانونی ، حق هرکدام از والدین است و بردن فرزند از منزل ، بدون اجازه شوهر ، این حق را از پدر سلب می نماید . به همین دلیل ، در قسمت های بعد ، حکم مادری که فرزندان خود را بدون رضایت شوهر از خانه بیرون می برد را بررسی خواهیم نمود .

لازم به ذکر است که به لحاظ شرعی و قانونی ، حتی خود زن هم نمی تواند بدون اجازه شوهر ، اقدام به ترک زندگی مشترک نماید و در صورت غیر موجه بودن دلیل ترک منزل از سوی زن ، ممکن است به عنوان زن ناشزه که مرتکب عدم تمکین شده است ، مواجه شود . بنابراین ، در صورت عدم تمکین زن و رفتن از خانه ، بدون داشتن یکی از موارد عذر موجه عدم تمکین ( مانند حالتی که زن ، از بودن در منزل با شوهر ، آسیب جسمی و روحی می بیند ) ، حق نفقه زن نیز قطع خواهد شد .


حکم مادری که فرزندانش را از خانه بدون اجازه شوهرش ببرد

در قسمت قبل ، به بررسی این موضوع پرداخته شد که بردن فرزند از خانه بدون اجازه شوهر ، امکان پذیر نیست و حتی خود زن هم به لحاظ تکلیف به تمکین در برابر شوهر ، نمی تواند بدون جلب رضایت شوهر ، اقدام به ترک خانه یا منزل مشترک نموده و به عنوان مثال ، به منزل والدین خود رفته یا مسافرت نماید . اما سوالی که ممکن است مطرح شود ، آن است که حکم مادری که فرزندانش را از خانه بدون اجازه شوهرش ببرد ، چیست ؟

در پاسخ به این سوال که حکم مادری که فرزندان خود را بدون رضایت شوهر از خانه بیرون می برد ، چیست ، باید گفت که اگر زن و مرد ، هنوز از هم طلاق نگرفته اند و زن ، اقدام به بردن فرزندان از منزل شوهر نماید ، در صورت اثبات موضوع ، حکم نشوز یا عدم تمکین ، در مورد خود زن ، قابل اعمال است و حکم حقوقی و کیفری حکم مادری که فرزندان خود را بدون رضایت شوهر از خانه بیرون می برد ، بر زن جاری خواهد شد .

اگر زن و شوهر از هم جدا شده باشند و حضانت فرزند ، به عهده پدر باشد ، مادر ، نمی تواند فرزندان را بدون اجازه ، از منزل شوهر خارج نماید ؛ چرا که در این شرایط ، هم حضانت و هم ولایت قهری پدر و جد پدری ، به قوت خود باقی است و مادر ، نمی تواند در حق پدر برای حضانت فرزندان ، خللی وارد آورد ؛ مگر اینکه بتواند با استناد به راهکارهای قانونی ، اقدام به سلب حضانت از پدر نماید .

اما در صورتی هم که والدین ، از هم طلاق گرفته باشند و حضانت ، به عهده مادر باشد ، باز هم به دلیل اینکه پدر ، حق ملاقات با فرزندان خود را دارد ، مادر نمی تواند فرزندان را به مسافرت ببرد و یا با هر روش دیگر ، جلوی برقراری ارتباط پدر با فرزندان را بگیرد و در این حالت نیز ، ممکن است حکم حقوقی و کیفری که در قانون پیش بینی شده است ، بر مادر اعمال شود . لذا در قسمت های بعدی ، حکم مادری که فرزندانش را از خانه ، بدون اجازه شوهرش ببرد را ، در ابعاد حقوقی و کیفری ، مورد بررسی قرار می دهیم .

اما قبل از آن ، باید ماده 42 قانون حمایت خانواده ، در خصوص حکم بردن فرزند از منزل ، بدون رضایت شوهر را مورد بررسی قرار داد . بر اساس این ماده ، فرزندان را نمی توان بدون رضایت ولی ، قیم ، مادر یا شخصی که حضانت به وی سپرده شده است ، از محل اقامت یا منزل مشخص شده ، خارج نموده و وی را به محل دیگر و یا خارج از کشور فرستاد . مگر اینکه ، دادگاه ، این موضوع را به مصلحت فرزند دانسته و با لحاظ حق ملاقات دیگری ، این امر را اجازه دهد که در این صورت ، ذی نفع ، باید تضمین بدهد که فرزند را مجددا ، باز می گرداند .


 
حکم حقوقی مادری که فرزندانش را از خانه بدون اجازه شوهرش ببرد

همانطور که اشاره شد ، حکم مادری که فرزندانش را از خانه ، بدون اجازه شوهرش ببرد را می توان به لحاظ حقوقی و کیفری ، مورد بررسی قرار داد . به لحاظ حقوقی ، حکم مادری که فرزندانش را از منزل شوهر بیرون می برد ، ناظر بر آن است که مادر ، ممکن است به دلیل خارج نمودن فرزندان از منزل پدر ، حق حضانت خود را از دست بدهد .

حکم حقوقی مادری که فرزندانش را بدون اجازه شوهر از منزل ببرد ، در ماده 41 قانون حمایت خانواده ذکر شده است که بر اساس این ماده ، هرگاه دادگاه ، تشخیص بدهد که مسئول حضانت ، از انجام تکالیف مقرر در این رابطه ، امتناع می نماید و یا اینکه ، مانع ملاقات فرزند تحت حضانت با اشخاص ذی حق می شود ، می تواند دو اقدام انجام دهد :

نخست ؛ به دلیل عمل نکردن به تکالیف حضانت و محروم نمودن پدر از ملاقات با فرزندانش ، اقدام به واگذاری حضانت به شخص دیگر نموده و به نوعی ، از مادر سلب حضانت کند ؛ بنابراین ، حکم مادری که فرزندان خود را بدون رضایت شوهر از خانه بیرون می برد ، این است که ممکن است از وی سلب حضانت شود .

دوم ؛ به دلیل جلوگیری از ملاقات شوهر با فرزندان ، ناظر تعیین نموده و حدود نظارت وی را نیز مشخص نماید ؛ به نحوی که مصلحت طفل نیز تامین گردد . لذا حکم مادری که فرزندان خود را بدون رضایت شوهر از خانه بیرون می برد ، آن است که ممکن است ناظر بر تعیین ناظر حضانت می باشد .


 
حکم کیفری مادری که فرزندانش را از خانه بدون اجازه شوهرش ببرد

در قسمت قبل ، حکم حقوقی مادری که فرزندانش را از خانه ببرد ، مورد بررسی قرار دادیم که بر اساس آن ، حکم مادری که فرزندانش را بدون اجازه شوهر از منزل ببرد ، آن است که به دلیل جلوگیری از ملاقات با فرزند ، ممکن است مادر ، سلب حضانت شود و یا اینکه دادگاه ، اقدام به تعیین ناظر نماید . علاوه بر اینها ، در قانون حمایت خانواده ، حکم مادری که فرزندانش را بدون اجازه ، از خانه شوهر ببرد ، به صورت ضمانت اجرای کیفری نیز مقرر شده است . حکم کیفری مادری که فرزندانش را از خانه بیرون ببرد ، در مواد 40 و 54 قانون حمایت خانواده ، بیان شده است .

بر اساس ماده 40 قانون حمایت خانواده ، خودداری از استرداد فرزند به شخصی که حضانت را به عهده دارد ، ممکن است موجب بازداشت شخص شود . بنابراین ، اگر حضانت ، به عهده پدر باشد و مادر ، برای ملاقات با فرزند ، وی را به منزل خود برده و او را بازنگرداند ، حکم کیفری مادری که فرزندانش را بدون اجازه از منزل خارج کند ، ممکن است بازداشت باشد . چرا که بر اساس متن این ماده :

« هر کس از اجرای حکم دادگاه در مورد حضانت طفل ، استنکاف نموده یا مانع اجرای آن شود ، یا از استرداد طفل امتناع ورزد ، حسب تقاضای ذی نفع و به دستور دادگاه صادر کننده رای نخستین ، تا زمان اجرای حکم ، بازداشت می شود » .

بر اساس ماده 54 قانون حمایت خانواده ، ضمانت اجرای جلوگیری از ملاقات با فرزند ، بیان شده است که بر اساس آن ، اگر مادر ، حضانت را به عهده داشته باشد ، اما جلوی ملاقات فرزندان با پدر را بگیرد ، حکم کیفری جزای نقدی ، بر وی قابل اعمال می باشد و طرف مقابل ، می تواند با استفاده از نمونه اظهارنامه ملاقات فرزند مشترک ، ابتدائا از وی درخواست کند که به تکلیف قانونی خود عمل نماید . بر اساس متن ماده مذکور :

« هرگاه مسئول حضانت ، از انجام تکالیف مقرر ، خودداری کند یا مانع ملاقات طفل با اشخاص ذی حق شود ، برای بار اول ، به پرداخت جزای نقدی درجه هشت و در صورت تکرار ، به حداکثر مجازات مذکور ، محکوم می شود » . لازم به ذکر است که جزای نقدی درجه هشت ، بر اساس قانون مجازات اسلامی ، تا ده میلیون ریال جریمه نقدی است . بنابراین ، حکم بردن فرزند از خانه بدون اجازه شوهر ، جزای نقدی نیز می باشد .

برچسب ها: بردن فرزند ، بدون اجازه ، شوهر

منبع: ناطقان

کلیدواژه: بردن فرزند بدون اجازه شوهر قانون حمایت خانواده ملاقات با فرزند بردن فرزند مورد بررسی قرار حضانت فرزندان حقوقی و کیفری حضانت فرزند بر اساس پدر و مادر حکم حقوقی حکم کیفری جزای نقدی سلب حضانت عدم تمکین لحاظ حق

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت nateghan.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ناطقان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۰۰۹۹۱۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کاهش آستانه تحمل و پرخاشگری در کودکان از آثار مخرب استفاده بی‌رویه از فضای مجازی است

عضو سازمان نظام روان‌شناسی و مشاوره کشور با اشاره به اینکه هر یک ساعت مشاهده تلویزیون، ۱۰ درصد ضریب هوشی کودکان را کاهش می‌دهد، گفت: کاهش آستانه تحمل، قدرت تحلیل، ضریب هوشی و پرخاشگری کودکان از آثار زیان‌بار استفاده بی‌رویه از فضای مجازی است.

مریم عزیزخانی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا با بیان اینکه استفاده بی‌رویه از فضای مجازی می‌تواند سه آسیب مهم برای فرزندان داشته باشد، اظهار کرد: امواج وسایل دیجیتالی مانند تلفن هوشمند، تلویزیون و کامپیوتر بر قسمت جلویی مغز که لوب پیشانی نام دارد، تأثیر منفی می‌گذارد و سبب بروز آسیب‌هایی به مغز می‌شود، تأثیر این امواج در کودکان زیر دو سال نیز سبب تخریب سلول‌های لوب پیشانی مغز می‌شود که علتی برای کاهش آستانه تحمل، قدرت تحلیل، ضریب هوشی و پرخاشگری کودکان است.

وی با اشاره به اینکه هر یک ساعت مشاهده تلویزیون، ۱۰ درصد ضریب هوشی را کاهش می‌دهد، افزود: والدین باید با نظارت‌های موردنیاز مانع آسیب به مغز فرزندان شوند، چراکه در سن ۱۵ سالگی رشد مغزی افراد تا حد زیادی انجام می‌شود و اگر در آن زمان متوجه آسیب‌های وارده ناشی از رسانه‌ها به فرزندان شویم، طی کردن مسیر جبران دشوارتر خواهد بود.

عضو سازمان نظام روان‌شناسی و مشاوره کشور با بیان راهکارهای مدیریت و کنترل آسیب استفاده بیش از حد رسانه‌ها توسط کودکان ادامه داد: والدین باید الگوی رفتاری فرزندان باشند و استفاده از رسانه‌ها را اول برای خود و سپس برای فرزندان کنترل کنند، همچنین هنگام مواجه شدن با افراط فرزند در استفاده از تلفن همراه، نوازش کلامی را مورد توجه قرار دهند و با زبانی نرم و بیانی دوستانه مانع استفاده بیش از حد از رسانه‌ها توسط کودک شوند، چراکه با پرخاشگری و تخریب شخصیت فرزندان نمی‌توانیم انتظار فرمان‌برداری داشته باشیم.

عزیزخانی با بیان اینکه در مواجهه با برخی اشتباهات باید اصل تغافل را رعایت کنیم، عنوان کرد: اگر فرزند دچار اشتباهی شد، با پذیرش آن سعی کنیم رفتاری مناسب شرایط با فرزندان داشته باشیم و فرزند را مورد سرزنش و توهین قرار ندهیم، چراکه فرزندان به ویژه در دوران کودکی باید با آزمون و خطا مواردی را بیاموزند و بعضی موقعیت‌ها را در زندگی تجربه کنند، همچنین تعریف و تمجید از ویژگی‌های مثبت او را مدنظر قرار دهیم تا حس امنیت در وجود فرزندان برقرار شود.

وی با تاکید بر اینکه با ایجاد سلامت معنوی در خانواده می‌توانیم رابطه مؤثری میان اعضا به ویژه والدین و فرزندان برقرار کنیم، اضافه کرد: کلیدی‌ترین عنصر در تربیت، محبت است و اگر در تعامل با فرزندان بر اساس شناخت و آگاهی‌ها قدم برداریم و محبت را چاشنی آن کنیم، باعث می‌شود رابطه محکم و پایداری با فرزندان‌مان داشته باشیم، اینگونه به عنوان تسهیل‌گر در امر تربیت فرزندان می‌توانیم نقش مؤثری ایفا کنیم.

کد خبر 751285